Ουτε βδομαδα δεν εκλεισε από το πρωτο το σχολικο κουδουνι της
χρονιας…και όμως οι πρωτοι «σχολικοι» προβληματισμοι και οι πρωτες σκεψεις περι
«κοιλιοκακης και σχολειου» εκαναν εμφανιση δυναμικη….
Για τους γονείς ενός κοιλιοκακικου παιδιού ο Σεπτέμβρης σηματοδοτεί - πέρα από τα γνωστά και κοινά που
αφορούν την έναρξη της σχολικης - ένα επιπρόσθετο
μικρό καθημερινό πρόβλημα…Με πολλες πολλες προεκτασεις…
Πραγματικα δεν ξερω από πού να πρωτοξεκινησω το κειμενακι
αυτό και τι να πρωτοαναφερω…
-Την αγνοια των
δασκαλων και των καθηγητων περι κοιλιοκάκης?
-Την συμπεριφορα των
συμμαθητων απεναντι σε αυτή την διαφορετικότητα των παιδιων?
-Την ιδιαιτεροτητα του καθημερινου κολατσιου?
-Τις εκδρομές τις
σχολικές?
Η μήπως και κυριως πως εισπρατει και πως
βιωνει ένα παιδι όλα τα παραπανω?
Θα τα παρω με την σειρα…
Σε ότι αφορα την ενημερωση
των καθηγητων δυστυχως την εξαιρεση την αποτελουν αυτοι που κατι , καπου, από
καποιον εχουν ακουσει…
Όταν η μικρη μου ηταν
Γυμνασιο ο Διευθυντης μου ζητησε ιατρικη βεβαιωση ότι δεν προκειται για νοσημα μεταδοτικο…Βεβαια
μετα και προς τιμην του ζητησε να του βρω και να του δωσω πληροφοριες τις οποιες
και μοιραστηκε με τους υπολοιπους καθηγητες. Θεωρω πως μεσα από την κινηση αυτή
κατι καλο εμεινα και πως σιγουρα αν ξαναβρεθουν οι καθηγητες ετουτοι
αντιμετωποι με αναλογο περιστατικου παιδιου αν μη τι άλλο δεν θα αντιμετωπισουν
τους γονεις ως εξωγηινους…
Πιστευω πως εμεις σαν γονεις και πρεπει και μπορουμε και
οφειλουμε να τους ενημερωσουμε. Ειδικα όταν προκειται για παιδια νηπιαγωγείου και Δημοτικου οπου είναι εκτεθιμενα
και σε μεγαλυτερους κινδυνους και σε γευστικους πειρασμους και σαφως αρκετα από
αυτά δεν μπορουν να συνειδητοποιησουν την αναγκαιοτητα της αυστηρης τηρησης της
διατας… ( στις προθεσεις μου και στα προσεχως είναι η συνταξη ενός κειμενου που θα μπορει να τυπωθει και
να δωθει στους δασκαλους , όπως υπαρχει η Καρτελα του μαγειρα… ετσι και η «Καρτελα του Δασκαλου» ® ).
Στα παιδια τα
υπολοιπα τωρα , σε εκεινους τους συμμαθητες
που δεν μπορουν να κατανοησουν γιατι δεν κανει ο φιλος τους, ο διπλανος τους,
στα διαλλειματα να φαει τυροπιτα και τοστ από το κυλικειο… οι αντιδρασεις ποικιλουν… Οσα τα παιδια τοσες και οι συμπεριφορες…
αλλοτε ακραιες , αλλοτε απολυτως ανθρωπινες…
Εχω τυχει περιπτωσεις συμμαθητων που ειρωνευονταν , ενιοτε
και χλευαζαν ( στις μικρες τις ηλικιες είναι σκληρα πολύ σκληρα τα παιδια) το
τοστ χ.γλ το σπιτικο… κριναν πως το παιδι τυγχαινε υπερπροστασιας…
Αλλα εχω τυχει και πολλες περιπτωσεις παιδιων που από περιεργια
ζητουν να δοκιμαζουν αυτό το αλλιωτικο σνακ – που το σακουλακι του δεν το ειχαν
σε περιπτερο ξαναδει…
Και αλλα που
αρεσκονταν πραγματικα να τσιμπολογαν και μοιραζονται τα μπισκοτα χ.γλουτενη, τα
κρακερια κλπ…
Και ερχομαστε στο κολατσιο…
Τι περνουν για το σχολειο αφου από τη σχολικη καντινα σχεδον τιποτα δεν μπορουν
να αγορασουν ( νερο και χυμο μονο…)
Θα ημουν Political correct αν ελεγα μονο αυτά που οι διατροφολογοι και οι
ειδικοι λενε και επαναλαμβανουν … περι πλυμμενου φρουτου στην τσαντα, σπιτικου
τοστ με γαλοπουλα χ.γλ. και τυρι, χυμου κλπ…
Όμως για να ειμαι συμφωνη με οσα τα παιδια και οι εφηβοι επιθυμουν
και πρεσβευουν θα προσθεσω ότι λυση μπορουν να αποτελεσουν οι μπαρες
δημητριακων (Mollino Nicoli),
σνακ αλμυρα όπως της schar & τα Wellabys αλλα
κ τα γλυκα τα μπισκοτα ή τα ατομικα κεικ, ακομη και οι γκοφρετες … (μια εννοια
επιπλεον όταν φιταχνουμε τη λιστα του φαρμακειου να υπολογιζουμε και τουτες τις
αναγκες)
Και φυσικα αν εχουμε τις ικανοτητες τις μαγειρικες και ένα κομματι
πιτσα σπιτικη ή μια τυροπιτα , ζαμπονοτυροπιτα, πεινιρλι θα σπασει την
μονοτονια του σχολικου του φαγητου…
Και αν για όλα υπαρχει λυση
οι εκδρομουλες είναι ένα θεματακι…
ειδικα οι 3ημερες και η 5ήμερες… (δεν μιλω για φετος που θα πανε εξωτερικο…) …
Για την πρωτη μερα βολευετε η κατασταση με ταπερακι… από κει και περα
δυσκολευουν τα πραγματα… οσο πιο πολλες οι μερες τοσο πιο μεγαλο το προβλημα…
Σαλατες ωμες… φρουτα… μιλκο… και φυσικα επιστρετευεται η ξηρα τροφη… Θα
μπορουσε να πει κανεις πως αν το παιδι ζητουσε από τον εστιατορα να προσεξει
ισως να ετρωγε και καποιο ψητο… Εδώ εχω καποιες εμπειρικες ενστασεις… Οσες
φορες πηγε η μικρη να φαει με φιλους – ακομη και σε γνωστα ταβερνεια και
μαγαζια- δεν την πηραν στα σοβαρα ( το νεαρο της ηλικιας).Ποσο μαλλον όταν εχει
εισβαλλει στο εστιατοριαο ταυτοχρονα ένα τσουρμο 50 – 60 πεινασμενων και
αλλαλαζοντων εφηβων… Ποιο γκαρσονι και ποιος μαγειρας και ποιος ψηστης θα
προσεξει.. Παντα τοτε το φαγητο την πειραξε…
και δεν είναι ότι καλυτερο για ένα παιδι σε εκδρομη να πονα και να ανεκατευεται
από την γλουτενη…
Και αν όλα τα παραπανω μας φαινονται λιγακι αγχωτικα ας μπουμε
λιγο και στην θεση του παιδιου που καλειται να διαχειριστει και να ανταπεξελθει
σε αυτές τις δυσκολιες…
Και εδώ εχουμε συμπεριφορα και αντιδραση αλλοιωτικη αναλογα
με το παιδι, με το χαρακτηρα , με την ηλικια.
Αλλα παιδια είναι πιο ευαίσθητα και θα ζηλεψουν και θα
θυμωσουν και θα παραπονεθουν και ενδεχομενως να παρασπονδήσουν σε ένα χωρο όπως
το σχολειο οπου είναι σαφως λιγοτερο προστατευμενος από το σπιτι τους… Και πως
αλλωστε τα μικρα , τα πολύ μικρουλια να πειστουν για την αναγκη της διαιτας….
Και οι εφηβοι αραγε
να μην βγαλουν το «θυμο» τους για τουτη την διαφορετικοτητα? Ακομη και αυτοι
που δειχνουν ωριμοι, και σκληροι και προσαρμοσιμοι…
Να μην νοιωσουν αλλιωτικα ή και μειονεκτικα καποιες φορες?
Δικαιολογημενες και αναμενομενες ολες οι συμπεριφορες τους…και
απαιτουν από μας και διεκδικουν από την οικογενεια και σταθεροι να ειμαστε πλαι
τους και να τα καταλαβαινουμε και να μπουμε στη θεση τους…υπομονη και επιμονη και αγαπη απο εμας... το απαιτουν , τοα διεκδικους και φυσικα το αξιζουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου