Συνηθιζουμε να γραφουμε δημοσια ολοι μονο τις συνταγες μας τις πετυχημενες- ειπα ομως να πρωτοτυπήσω και να γραψω κατι αλλιωτικο , μαζευονταςς καποιες απο τις μαυρες μου στιγμες μου στην κουζίνα (χωρις γλουτένη). Ειμαι βεβαιη πως οποιος ασχολειται με τετοια διατροφη σιγουρα ειχε στιγμες αστειες, στιγμες αποτυχιας... βεβαια το παθημα γινεται συνηθως μαθημα....Πλεον εχω μαθει τα μυστικα εχω μαθει τα κολπα... και οσοι δοκιμαζουν λενε πως δεν υπαρχουν διαφορες απο τα με γλουτενη φαγητα... ομως πηρε χρονο, πηρε κοπο , πηρε αμετρητες ποσοτητες πεταμενες στον καδο και γενικα περασε η μαγειρικη / ζαχαροπλστικη μου δια πυρος και σιδηρου...
• .Προσπαθωντας με τις γνωστες αλχημιες να πετύχω συνταγή για αφρατο ζυμωτο ψωμι, αφου ετοιμαζα μια ζύμη απίστευτη, με μαγία μπολικη , μπεικιν κ.λ.π. ολο περηφανια την εβαλα στην φόρμα και την ακουμπησα στο τραπεζακι , κοντα στο καλοριφερ να φουσκώσει . Ημουν σίγουρη οτι θα εβγαινε το τελειο ψωμι... Ξαφνικα ακουω ενα θορυβο, ταψια να γκκριμίζονται και λοιπα... παω στην κουζινα και τι να δω... Το ταψακι της φορμας ειχε περπατήσει... Προφανως η μαγια εκανε πολεμο μεσα και κουνηθηκε το ταψι... αποτελεσμα ενα πατωμα γεματο φουσκωμενη αλλα ατυχη ζύμη...
• Συνηθως κανω πολυ πετυχημενα κεικ και γλυκα. Μπορω μαλιστα να πω οτι με το αλευρι χωρις γλουτενη τα φτιαχνω καλυτερα. Καποιες φορες ομως ενω το κεικ ηταν φουσκωτο και αφρατο, μολις το εβγαλα απο τον φουρνο, κατακαθισε , και κολλησε. Νοστιμο, μεν αλλα πετρα στο στομαχι.
• Μπισκοτα πετρες... Προσπαθωντας να φτιαξω coccies και μπισκοτα καλυτερα απο αυτα του εμποριου (τελικα τα καταφερα) πολλες φορες τα πετουσα... Ηταν οχι απλως σκληρα ,αλλα σαν κοτρωνες...δεν μαλακωναν ουτε μεσα σε καφε βουτηγμενα...
• Ραβανί λάσπη. Με πολεντα ακολουθωντας την κλασσικη συνταγη οταν υπαρχει και γλουτενη... κλασσικα το πεταξα...
• Πιτα για σουβλακια ξίνη... Μοναδικη πρωτοτυπια...σαν να ειχε το τζατζικι κλεισμενο μεσα της... ειπα να πειραματιστω και εβαλα γιαουρτι στην ζυμη που την ξινησε δεοντως......
• Οσο για τα μακαρονια... περασαν χρονια μεχρι να καταφερω να μην μου κολανε και λασπωνουν , να μαθω το κολπο ( μπολικο νερο, αλατι, ΛΑΔΑΚΙ και φυσικα μετα το στραγγισμα να αφηνω λιγακι νερο στην κατσαρολα)...
Βραζοντας βεβαια μια φορα μακαρονια κατεληξα να εχω μακαροναδα-πιτα ...Ολη η κατσαρολα λασπωσε με ενα ομοιμορφο πολτο...
• Και φυσικα δεν προκειται ποτε να ξεχασω την μυρωδια που ειχαν τα πρωτα τοστ που δοκιμασαμε προ δεκαετιας σχεδον... γευση και μυρωδια πλαστικου... απογοητευση σκετη...
• Ακομη και τωρα καμια φορα - ιδιαιτερα οταν βιαζομαι - αποτυχγανει η ζυμη της πιτσας... νοστιμο το επικαλυμα των τυριων αλλα αν δεν αφησω χρονο στην ζυμη βγαινει μια κολλώδης και βαρια βαση....
Παραδοξως ομως τα παω καλα πολυ καλα με τα ψωμια... οτι και να εφτιαχνα απο την αρχη - τουλαχιστον τρωγονταν και ας μην θυμιζε την γευση του κλασσικου ψωμιου...Λενε πως ευθυνεται η δυναμη των μπρατσων μου... ποιος ξερει... παντως εχω πολυ υπομονη στο ζυμωμα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου